ความรู้สึก ‘อ่อนแอ’ ช่วยให้นักปีนเขา ลอร์ บุรินทร์ ค้นพบตัวตนได้อย่างไร
ความรู้สึกของความเปราะบางทั้งหมดเป็นสิ่งที่ป้องกันส่วนใหญ่จากการพยายามปีนผาแต่สำหรับ Lor Sabourin มันเป็นสิ่งที่พวกเขารักมากที่สุดเกี่ยวกับกีฬานี้
การอยู่ห่างไกลจากพื้นที่ปลอดภัย การรับมือกับเส้นทางที่ต้องใช้ทั้งความแข็งแกร่งทางร่างกายและจิตใจ ทำให้ Sabourin มีโอกาสที่จะไตร่ตรองและทำงานผ่านความท้าทายในชีวิตของพวกเขา
ในหลาย ๆ ด้าน มันเป็นมากกว่ากีฬาสำหรับพวกเขา เป็นวิธีสำรวจอัตลักษณ์ที่ช่วยให้พวกเขายอมรับว่าตนเป็นใคร“ฉันคิดว่ามันยากมากที่จะซ่อนจากความเครียดจากการปีนเขา เมื่อคุณออกไปข้างนอก คุณกำลังเลือกที่จะอ่อนแอจริงๆ” ซาบูรินบอกกับCNN Sport “คุณไม่จำเป็นต้องทำอย่างนั้นทุกที่ในชีวิต
“ผู้คนสามารถค้นพบวิธีที่พวกเขาทำได้ดีที่สุดเมื่ออยู่ในความเครียด และเรียนรู้วิธีตอบสนองต่อความเครียดและสิ่งต่างๆ เช่น ความกลัวและความไม่มั่นคงได้ดีขึ้น”เมื่อเร็วๆ นี้ Sabourin ได้เปิดตัวภาพยนตร์ร่วมกับ Patagoniaที่สำรวจชีวิตของพวกเขาในฐานะนักปีนเขาที่ไม่ใช่ไบนารี ตาม Sabourin ขณะที่พวกเขาใช้เส้นทางที่ยากที่สุดในชีวิตของพวกเขาในหุบเขาหินทรายทางเหนือของแอริโซนา
มันเปิดโอกาสให้ Sabourin ได้พูดคุยเกี่ยวกับการเดินทางของพวกเขาและกล่าวถึงความหมายของการเป็นนักปีนเขาข้ามเพศในปี 2564ในการรับมือกับช่วงเวลาที่มืดมนในชีวิตของพวกเขา รวมถึงการต่อสู้กับความผิดปกติของการกิน การทำร้ายตัวเอง และการล่วงละเมิดทางเพศ ภาพยนตร์เรื่อง “พวกเขา/พวกเขา” แสดงให้เห็นว่า Sabourin เรียนรู้ที่จะเติบโตในชุมชนปีนเขาได้อย่างไร
“การสร้างภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นเรื่องยากในหลายๆ ด้าน เพราะบ่อยครั้งที่เราเจอเรื่องหนักๆ แล้วออกมาอีกด้าน เราอยากจะแกล้งทำเป็นว่ามันไม่ได้เกิดขึ้น” พวกเขากล่าวเสริม“ดังนั้นฉันจึงต้องย้อนกลับไปที่เรื่องราวบางส่วนที่อาจไม่ได้พูดคุยกับผู้คนในชีวิตบ่อยนัก”และนั่นเป็นความท้าทายในตอนแรก แต่เมื่อเวลาผ่านไป มันก็กลายเป็นการเยียวยาจริงๆ”
แม้จะรักการใช้ชีวิตกลางแจ้งอยู่เสมอ แม้จะเติบโตขึ้นมาในเขตเมืองของดีทรอยต์ แต่ซาบูรินก็ยังเป็น “เด็กที่น่ากลัวมาก” ที่สารภาพกับตัวเองตอนนี้อาจดูไม่น่าเป็นไปได้เมื่อคุณเห็นรูปถ่ายของพวกเขาห้อยอยู่ที่ด้านข้างของหิน แต่มีบางครั้งที่พวกเขากลัวเกินกว่าจะใช้สไลเดอร์สามเมตรที่สระว่ายน้ำในท้องถิ่นของพวกเขาอันที่จริง การปีนเขาไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติ แต่กีฬามักมีบทบาทสำคัญในการเลี้ยงดูของพวกเขา
พวกเขาเป็นนักวิ่งที่แข็งแกร่งตลอดการศึกษา แต่สุดท้ายก็ต้องปีนป่ายเพื่อผสมผสานการแข่งขันเข้ากับความรักในกิจกรรมกลางแจ้ง”[การปีนเขา] ใช้เวลานานมาก” ซาบูรินกล่าว
“ตัวอย่างเช่น การวิ่ง มันเหมือนกับว่าใจของคุณสามารถไปได้ทุกที่ และคุณยังสามารถวิ่งได้ค่อนข้างเร็ว“และนั่นเป็นหนึ่งในสิ่งที่ฉันโปรดปรานเกี่ยวกับการวิ่งคือการมีที่ที่ฉันสามารถปล่อยใจได้ และการปีนเขาไม่ใช่แบบนั้นจริงๆ”เมื่อคุณปีนเขา คุณต้องมีสมาธิ 100% กับสิ่งที่คุณทำ และนั่นคือการรักษาอย่างแท้จริงในแบบของมัน”
จัดการกับความเกลียดชังตอนนี้กีฬามีบทบาทสำคัญในชีวิตของพวกเขาและทำให้พวกเขาสมดุลกับการศึกษาเพื่อเป็นนักบำบัดโรคอย่างไรก็ตาม เนื่องจากโปรไฟล์ของพวกเขาในกีฬานั้นเป็นที่รู้จักมากขึ้น Sabourin จึงต้องจัดการกับความเกลียดชังทางออนไลน์และการรุกรานจากภายในชุมชน เช่น ผู้คนแสดงปฏิกิริยาโกรธเคืองเกี่ยวกับการใช้สรรพนามที่แตกต่างกัน
ในภาพยนตร์ พวกเขาอธิบายว่าพวกเขาถูกล่วงละเมิดทางออนไลน์อย่างไรหลังจากการสัมภาษณ์กับนิตยสารปีนเขา “Rock and Ice” ได้รับการตีพิมพ์มีหลายครั้งในชีวิตปกติที่ Sabourin รู้สึกปลอดภัยน้อยกว่าเพื่อนที่ไม่ใช่คนข้ามเพศ“ฉันเดาว่ามันท้าทายจริงๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการมีภูมิหลังของการประสบความรุนแรงอย่างสุดโต่งตั้งแต่อายุยังน้อยสำหรับตัวตนของฉัน” พวกเขากล่าว
“ในภาพยนตร์เรื่องนี้ ทำให้เกิดความกลัวขึ้นอย่างแน่นอน ฉันกำลังแสดงตัวตนออกมาในที่สาธารณะจริงๆ
และแน่นอนว่ามันเปิดกว้างสำหรับศักยภาพที่จะเกิดขึ้นมากกว่านี้“แต่ […] ในการโต้ตอบทั้งหมดนั้น ผู้คนไม่ได้ใช้เวลาในการทำความรู้จักกับฉัน“สิ่งที่ฉันรู้สึกมีพลังมากเกี่ยวกับภาพยนตร์เรื่องนี้ […] ก็คือคุณต้องอยู่กับฉันนานพอที่จะเรียนรู้ว่าฉันเป็นมนุษย์เหมือนกับคนอื่นๆ และการเป็นคนข้ามเพศก็เป็นอีกแง่มุมหนึ่ง
กระบวนการสร้างภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิด โดยที่ Sabourin มักจะเข้าร่วมโดย Blake McCord ผู้ร่วมอำนวยการและเพื่อนเท่านั้น พวกเขาไม่ต้องการให้ภาพยนตร์เรื่องนี้สร้างภาพรวมเกี่ยวกับประสบการณ์ของคนข้ามเพศ แต่แทนที่จะแบ่งปันเรื่องราวที่เป็นเอกลักษณ์ของตัวเองในแบบที่เห็นอกเห็นใจSabourin ตระหนักดีว่าพวกเขาอาจกลายเป็นใบหน้าของชุมชนในวงกว้าง
ในช่วงเวลาที่คนข้ามเพศกำลังเผชิญกับการพิจารณาอย่างถี่ถ้วนทั้งในสนามกีฬาและในสังคมที่กว้างขึ้น Sabourin กล่าวว่าการปีนเขามีโอกาสที่จะสร้างกรอบการทำงานที่ครอบคลุมมากขึ้นซึ่งกีฬาอื่น ๆ สามารถปฏิบัติตามได้“ฉันคิดว่ามันอาจจะง่ายกว่าที่ผู้คนเชื่อ” พวกเขากล่าว “พวกเขาถูกแขวนคอในการโต้วาทีทางการเมืองและการออกกฎหมาย“ถ้าเราพิจารณาคุณค่าของกีฬาต่อผู้คนในฐานะมนุษย์ และเหตุผลที่เราเข้าร่วม และดึงมันกลับไปสู่แง่มุมของมนุษย์นั้น มันง่ายกว่าที่เราคิดมาก”
น่ากลัว แต่ก็เป็นแรงบันดาลใจ – และยอมรับว่าความคิดที่ผู้คนมองหาพวกเขาทำให้พวกเขาซื่อสัตย์มากขึ้นในชีวิตส่วนตัวของพวกเขาชาวอเมริกันมีปัญหาเรื่องการกินผิดปกติตั้งแต่อายุ 7 หรือ 8 ขวบ และต้องการกระตุ้นให้เกิดการพูดคุยกันถึงผลกระทบต่อนักกีฬาและชุมชนคนข้ามเพศตอนนี้อยู่ในช่วงพักฟื้น Sabourin ได้เรียนรู้ที่จะนำความสัมพันธ์ที่ดีต่อสุขภาพมาใช้กับอาหารและการออกกำลังกาย และได้ตระหนักถึงวิธีที่ทำลายล้างซึ่งพวกเขาใช้อาหารเพื่อจัดการกับการเปลี่ยนแปลง
อ่านบทความข่าวสารอื่น ๆ เพิ่มเติมได้ที่ digfrederick.com อัพเดตทุกสัปดาห์
